هوالخالق

چگونگی ساخت خانه خدا

از امام باقرعلیه السلام منقول است که: خداوند فرشتگان را فرو فرستاد و امر نمود که براى او در روى زمین خانه اى همانند بیت المعمور بنا کند.

 همچنین از حضرت جعفر بن محمدعلیهما السلام نیز روایت شده است که: کعبه به جاى بیت المعمور مى باشد.

 از ابن عباس نیز روایت شده است که گفت: کعبه درمقابل بیت المعمور و در زیر آن قرار دارد؛ به طورى که اگر از بیت المعمور چیزى فرو افتد، نمى افتد مگر بر روى کعبه.

همچنین از کعب نقل شده است که: بیت الحرام در زیر بیت المعمور واقع است؛ آن چنانکه اگر سنگى از بیت المعمور بیفتد، بر روى بام کعبه مى افتد.

دومین بار که کعبه ساخته شد، به وسیله آدم علیه السلام بود. ازرقى در کتاب تاریخ خود آورده است: ابوالولید از قول پدر بزرگ خویش، از سعید بن سالم، از طلحة بن عمرو حضرمى، از عطاء بن ابورباح از ابن عباس نقل مى کند که گفت: چون خداوند، آدم علیه السلام را از بهشت به زمین فرستاد، آدم گفت: پروردگارا! براى

من چه حادثه رخ داده است که دیگر صداى فرشتگان را نمى شنوم و وجود آنان را در اطراف خود احساس نمى کنم؟ ندا آمد که اى آدم، این نتیجه اشتباه و خطاى تو است ولى برو و براى من خانه اى بساز و بر گِرد آن به طواف بپرداز و مرا یاد کن؛ همانگونه که فرشتگان رفتار مى کنند و بر گرد عرش من مى گردند. آدم علیه السلام گام برداشتن آغاز کرد؛ به طورى که زمین براى او در نوردیده شد تا اینکه به مکه رسید. جبرئیل علیه السلام با بال خود بر زمین زد و پایه مستحکمى در پایین ترین نقطه زمین براى آدم آشکار گردید و فرشتگان سنگ هایى در آن قرار دادند که سى مرد یاراى برداشتن قطعه اى از آن را نداشت! آدم علیه السلام بیت الحرام را از سنگ هاى پنج کوه «لبنان» و کوه «طور زیتا» و «طور سینا» و «جودى» و«حِرا» ساخت تااینکه همسطح زمین گردید.

ابوالبخترى ازمالک بن انس و او از زید بن اسلم روایت کرده است که: چون آدم از بهشت رانده شد و در سرزمین هند فرود آمد، براى بهشت دلتنگ گردید و از خدا خواست که جایگاهى به وى عنایت فرماید تا او در آنجا به عبادت پروردگار بپردازد. خداوند وحى کرد که به سوى مکه حرکت کند، در این سفر به هر منزل که مى رسید، آن را آباد مى دید تا اینکه به مکه رسید.

ابوالولید از مهدى بن ابى المهدى، از اسماعیل بن عبدالکریم صنعانى، از عبدالصمد بن معقل و او از وهب بن منبّه نقل مى کند که: چون خداوند توبه آدم علیه السلام را پذیرفت، فرمان داد به مکه رود. پس زمین براى او طى شد و بیابان ها را با یک گام و آبها و دریاها را نیز همینگونه طى مى کرد و به هر نقطه اى که قدم مى گذاشت آبادانى وعمران پدید مى آمد تا اینکه به مکه رسید. پیش از آن، اندوه و گریه اش بسیار شده بود و فرشتگان از اندوه او اندوهگین و از گریه اش گریان مى شدند. خداوند با فرستادن خیمه اى ازخیمه هاى بهشت، دلدارى اش داد و آن را در مکه جایگاه کعبه، پیش از آن که کعبه اى ساخته شود، قرار داد. آن خیمه از یاقوت هاى سرخ بهشتى و در آن سه قندیل زرّین از زرهاى بهشتى بود؛ به طورى که پرتوى از پرتوهاى بهشت از آن خارج مى گردید. حجر الأسود را هم با همان خیمه فرو فرستاد، درحالى که یاقوتى سفید از بهشت بود. رکن در آن حال، جایگاهى بود که آدم علیه السلام بر آن مى نشست. چون آدم علیه السلام ساکن مکه شد، فرشتگان آن خیمه را پاس داشتند و دیگر ساکنان زمین آن روز را که از جن و شیاطین بودند، از نزدیک شدن به آن دور مى کردند؛ زیرا براى آنان سزاوار نظر کردن به چیزى از بهشت نبود. چون هر کس به چیزى از بهشت نظر افکند، بهشت بر او واجب مى گردد و زمین در آن روزگار پاک و منزه بود و آلودگى به خود ندیده و خونى در آن ریخته نشده بود، همچنانکه خطایى در آن صورت نگرفته بود و بدین سبب خداوند زمین را جایگاه فرشتگان قرار داده بود و آنان همچنان که در آسمان بودند در زمین به ذکر و تسبیح پروردگار پرداختند و بدان سستى نمى ورزیدند. آنان به صورت صفى واحد، درکنار نشانه هاى حرم به صورت دایره، حرم شریف را در بر گرفته و ایستاده بودند؛ به طورى که منطقه حِلّ را در پشت سر خود و منطقه حرم را در پیش روى خویش قرار داده بودند.